O książce: 2000 / Kiedy wiosną 1963 roku Oleg Pieńkowski został skazany na śmierć w Moskwie, niewiele osób w Związku Radzieckim, i nawet na zewnątrz zdawał sobie sprawę ze skali działalności tego człowieka, który z własnej woli zaczął współpracować z zachodnimi służbami wywiadowczymi. Nie uważał się za zdrajcę, gdyż był głęboko przekonany, że służy postępowi ludzkości. Od kwietnia 1961 r. do końca 1962 r. Pieńkowski dostarczał Zachodowi najaktualniejsze informacje o najgłębszych sprawach politycznych i wojskowych. Opowiadał o projektowaniu nowych rakiet taktycznych, lokalizacji ich baz, długości muru berlińskiego, funkcjonariuszach wywiadu pracujących w ambasadach, usterkach najnowszego modelu wojskowego helikoptera, skali niepokojów w sowieckim przemyśle. miasta i wiele więcej. W tym czasie napięcia między Chruszczowem a Kennedym osiągnęły szczyt, a działalność Pieńkowskiego stała się jednym z najgłębszych pęknięć w stosunkach między obydwoma państwami. „Notatki” Pieńkowskiego to bardzo różnorodne i obszerne dzieło. Notatki biograficzne, materiały dotyczące struktury wywiadu sowieckiego, uwagi na temat systemu organizacji relacji z agentami, opis działalności Państwowego Komitetu Nauki i Technologii, w którym pracował przez długi czas, krytyka istniejącego systemu politycznego kraju, demaskując działalność Chruszczowa i wreszcie same notatki na temat prawdziwego życia narodu radzieckiego, gdyby nie to, historia pułkownika Pieńkowskiego miała pozostać tajnymi aktami agencji wywiadu i kontrwywiadu trzech krajów. jego wyznanie – zdumiewający dokument, który stanowi główną część książki.